Jerozolima, Sodoma i demokracja

Skąpana w słońcu Jerozolima robi wrażenie, którego nie da się zapomnieć. Niestety, nie da się również zapomnieć smutku Starego Miasta, zamieszkałego głównie przez Arabów. Wczoraj, protetując w odpowiedzi na masakrę w Strefie Gazy (w środę izraelska artyleria zniszczyła, przez pomyłkę, jak zapewnia wojsko, zabudowania cywilne zabijając 19 Palestyńczyków, w tym ośmioro dzieci) zamknęli swoje kramy. Wzgórze Świątynne i całe Stare Miasto pilnowały gęste posterunki policji obawiającej się ewentualnych demonstracji. Zwłaszcza, że jednocześnie pod Knsesetem od wielu dni trwały demonstracje ortodoksyjnych Żydów protestujących przeciwko zapowiadanej na dzisiaj Gay Pride Parade (Paradzie gejowskiej). Ortodoksi przywieźli wczoraj ze sobą barany, kuce i osły – policja nie zezwoliła na wprowadzenie do miasta wielbłądów i koni. Zapowiadają, że wszelkimi siłami będą bronić przed zamianą Jerozolimy w Sodomę. Do masakry w Strefie Gazy władze w osobie Prokuratora Generalnego nie widziały powodu, by uznawać argumenty ortodoksów. Jerozolima jest nie tylko Świętym Miastem, ale i stolicą państwa demokratycznego, gwarantującego wolność wypowiedzi i manifestacji. Policja jest od tego, by demonstrantom zapewnić bezpieczeństwo. Po wydarzeniach środowych sytuacja zmieniła się jednak radykalnie, bo nagle pojawił dodatkowy czynnik zagrożenia – ewentualny atak Hamasu wykorzystującego zamieszanie związane w manifą gejów i lesbijek. W rezultacie karakołomnych negocjacji doszło do konsensu. Parada odbyła się, ale na zammkniętym terenie stadionu. DO pilnowania porządku zmobilizowano tysiące policjantów. Ortodoksi z kolei odwołali większość kontrdemonstracji. Impreza przebiegła we względnym spokoju. Opisuję ten przypadek, bo dobrze ilustruje złożoność procesów społecznych przebiegających w Izraelu. Jest to z jednej strony państwo supernowoczesne i liberalne, Tel Aviv jest kosmopolityczną metropolią promującą się m.in. otwartością na różnorodność, również w sferze seksualnej. Jerozolima, stolica tego państwa to jednocześnie największe skupisko religijnych tradycjonalistów, pilnujących litery Pisma z podobną dosłownością, jak tysiąc i dwa tysiące lat temu. To niezwykle wybuchowa mieszanka, na dodatek zanurzona w morzu łatwopalnej substancji – jawnej wrogości wobec Izraela znacznej części świata Islamu. Norman Davies w Salzburgu mówił, że ma obway wobec przyszłości i przetrwania Izraela. W Izraelu, mimo napięć wewnętrznych i w stosunkach ze światem zewnętrznym nie widać braku wiary w przyszłość. Obecny rok, mimo katastrofalnej wojny w Libanie był najlepszy pod względem bezpośrednich inwestycji zagranicznych. Najwyraźniej finansiści, w przeciwieństwie do historyków wierzą w żywotność jedynej na Bliskim Wschodzie liberalnej demokracji.