Spreadable Media, nowa książka Jenkinsa

Książka jeszcze nie powstała, właśnie się pisze. Pierwszą jej część, a dokładnie pierwsza część raportu – białej księgi na temat „spreadable media”, tematu dyskutowanego w ubiegłym roku podczas Convergence Culture Consortium,  Henry Jenkins opublikował właśnie na swoim blogu, kolejne pojawią się w ośmiu następnych postach. Po lekturze pierwszej części zanosi się, że w końcu powstanie solidne opracowanie analizujące mechanizmy komunikacji w dobie mediów społecznych. jenkins zaczyna od porządkowania terminologii, zwracając uwagę na niedostatki metafor biologicznych (odniesienia do wirusów, teoria memów). Gubią one istotę procesów komunikacji społecznej polegających nie tylko na transmisji, lecz także interpretacji i dodawania wartości. Pisałem o tym w „Antymatriksie” (książce) z perspektywy teorii sieci i kaskady informacyjnej. Ciekaw jestem, co dalej u Jenkinsa – na ile pójdzie dalej ze swymi wspólpracownaikami w stosunku do wspominanego często przeze mnie Gabriela Tarde’a, który wprowadził do analizy procesów komunikacji i innowacji pojęcie zarażenia, twórczej imitacji, pożądania, etc. Dla Tarde’a procesy te leżą nie tylko w sercu komunikacji, lecz procesów tworzenia wartości ekonomicznej. Tym samym jego koncepcje są bardzo bliskie dzisiejszym teoriom kapitalizmu kognitywnego.