Kongres Kultury Polskiej, wielki finał

Mimo wielu narzekań, nawet w ostatnim poście Kongres zakończył się wielkim finałem. Podczas kończącej sesji Michał Boni wygłosił doskonałe przemówienie o wizji kultury w wizji Polski 2030, skutecznie uwodząc publiczność. Wydawać by się mogło, że inicjator Kongresu, czyli minister Zdrojewski osiągnął cel, zamiast buntu ludzi kultury pełna zgoda i jedność, władzy i społeczeństwa. Chcecie 1 proc. z budżetu? Słuszna idea, popieramy. Chcecie instytutów tańca, muzyki, etc. Nie ma sprawy, powołamy.

Co z tego się zrealizuje, zobaczymy. Najważniejszy jednak efekt w sensie społecznym i politycznym, to powołanie Społecznego Komitetu Mediów Publicznych. Politycy przyznali, że są bezradni i nie poradzą sobie z problemem mediów publicznych. Oddali więc świadomie swoje pole społeczeństwu, akceptując inicjatywę społeczną – niech projekty zmian przygotuje społeczny komitet. To inicjatywa ważna nie tylko w kontekście mediów. To swoisty eksperyment w zarządzaniu państwem, być może polski patent na partycypacyjną demokrację, kiedy politycy samoograniczają się wspomagając jednak inicjatywę obywatelską. Oczywiście, ryzyko jest duże. Polega nie tylko na zagrożeniu nielojalnością ze strony polityków. Również inicjatywa obywatelska może wyrodzić się i stać przykrywką dla realizacji interesów korporacyjnych. Obawiam się, że tak może być w przypadku reformy uczelni wyższych, gdzie z inicjatywą alternatywnego programu reform wystąpili rektorzy.