Globalne ocieplenie: a może referendum?

Po wczorajszym wpisie relacjonującym najnowsze raporty dotyczące zmian klimatycznych pojawiło się kilka sceptycznych komentarzy odwołujących się do wypróbowanych argumentow:

– globalne ocieplenie to humbug;

– globalne ocieplenie to spisek;

– climategate i błędy w raporcie IPCC ostatecznie podważyły wiarygodność badań naukowych, z których wynikając wnioski o antropogenicznych zmianach klimatycznych.

Oczywiści fakt, że raport National Research Council powstał niezależnie od raportu IPCC nie ma znaczenia, dowodzi co najwyżej, że amerykańscy uczeni naciągają amerykańskich podatników i realizują swój wariant klimatycznego spisku.

Z takimi argumentami trudno się spierać, mogę co najwyżej przytoczyć kilka dodatkowych materiałów, które wyjaśniają np. na czym rzeczywiście polegała climategate. Oto artykuł wstępny z „Nature” jeszcze z grudnia ub.r., który zysakł potem potwierdzenie w bardziej szczegółowych dochodzeniach. Główna konkluzja:

The e-mail archives stolen last month from the Climatic Research Unit at the University of East Anglia (UEA), UK, have been greeted by the climate-change-denialist fringe as a propaganda windfall (see page 551). To these denialists, the scientists’ scathing remarks about certain controversial palaeoclimate reconstructions qualify as the proverbial ‚smoking gun’: proof that mainstream climate researchers have systematically conspired to suppress evidence contradicting their doctrine that humans are warming the globe.
This paranoid interpretation would be laughable were it not for the fact that obstructionist politicians in the US Senate will probably use it next year as an excuse to stiffen their opposition to the country’s much needed climate bill. Nothing in the e-mails undermines the scientific case that global warming is real ? or that human activities are almost certainly the cause. That case is supported by multiple, robust lines of evidence, including several that are completely independent of the climate reconstructions debated in the e-mails.

Z kolei 7 maja w „Science” ukazał się list otwarty „Climate Change and the Integrity of Science” sygnowany przez wielu noblistów. Piszą oni:

We are deeply disturbed by the recent escalation of political assaults on scientists in general and on climate scientists in particular. All citizens should understand some basic scientific facts. There is always some uncertainty associated with scientific conclusions; science never absolutely proves anything. When someone says that society should wait until scientists are absolutely certain before taking any action, it is the same as saying society should never take action. For a problem as potentially catastrophic as climate change, taking no action poses a dangerous risk for our planet.

i konkludują:

We are deeply disturbed by the recent escalation of political assaults on scientists in general and on climate scientists in particular. All citizens should understand some basic scientific facts. There is always some uncertainty associated with scientific conclusions; science never absolutely proves anything. When someone says that society should wait until scientists are absolutely certain before taking any action, it is the same as saying society should never take action. For a problem as potentially catastrophic as climate change, taking no action poses a dangerous risk for our planet.ut there is nothing remotely identified in the recent events that changes the fundamental conclusions about climate change:
(i) The planet is warming due to increased concentrations of heat-trapping gases in our atmosphere. A snowy winter in Washington does not alter this fact.
(ii) Most of the increase in the concentration of these gases over the last century is due to human activities, especially the burning of fossil fuels and deforestation.
(iii) Natural causes always play a role in changing Earth’s climate, but are now being overwhelmed by human-induced changes.
(iv) Warming the planet will cause many other climatic patterns to change at speeds unprecedented in modern times, including increasing rates of sea-level rise and alterations in the hydrologic cycle. Rising concentrations of carbon dioxide are making the oceans more acidic.
(v) The combination of these complex climate changes threatens coastal communities and cities, our food and water supplies, marine and freshwater ecosystems, forests, high mountain environments, and far more.

Troska sygnatariuszy jest uzasadniona, bo wbrew kolejnym naukowym publikacjom zmieniły się nastroje opinii publicznej. Najpierw fiasko konferencji w Kopenhadze, paranoiczne rozdęcie climategate i raportu IPCC, potem mroźna zima spowodowały wzrost nastrojów sceptycznych. Pisze o tym w „New York Times” Elisabeth Rosenthal, pokazując że nawet w Wielkiej Brytanii i Niemczech klimat przestał być politycznym priorytetem. Vox populi, vox Dei? Zróbmy w sprawie globalnego ocieplenia globalne referendum? Przypomina mi się w tym momencie ubiegłoroczna konferencja laureatów Nobla w Lindau, gdzie znakomici uczeni zastanawiali się, dlaczego tak trudno przełożyć naukową wiedzę na działania społeczne i polityczne. Fragment relacji, jaką publikowałem w „Polityce”:

Kurt Wütrich z politechniki w Zurychu stwierdził, że człowiek jest istotą reaktywną, a nie aktywną. Dopiero wówczas, kiedy jest naprawdę źle, właściwe działania podejmują ci, którzy jeszcze przetrwali. Bardziej złożoną argumentacją posługiwał się Harold Kroto. Stwierdził on, że przez wieki misją nauki była walka z tzw. zdrowym rozsądkiem (common sense), który Albert Einstein definiował jako ?sumę przesądów nabytych przed ukończeniem szesnastu lat?. Najlepszym przykładem jest dzieło Kopernika, który wbrew powszechnej i oczywistej opinii stwierdził, że Ziemia nie jest środkiem Wszechświata. Rozwój nauki nie doprowadził jednak wcale do triumfu rozumu. Dziś światem rządzi nonsens (common nonsense).