ACTA, dzień po

Temat ACTA, czyli międzynarodowej „umowy handlowej dotyczącej zwalczania obrotu towarami podrobionymi między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, Australią, …” z hukiem przebił się wczoraj wieczorem do mediów, zajęło się nim nawet „Szkło kontaktowe”. Tu link do mojego wieczornego komentarza. Póki co trwa spór o to, czy witryny Sejmu, Kancelarii Premiera, Prezydenta, Ministerstwa Kultury zostały zaatakowane przez hakerów (w przypadku Sejmu taki wniosek można wysnuć na podstawie komunikatów Anonymous). Serwis Niebezpiecznik wyjaśnia zamiezanie, także Piotr Vagla Waglowski tłumaczy wyczerpująco wszelkie wątpliwości i pokazuje, że na to, by witryny administracji publicznej padły, nie trzeba hakerów. Administracja potrafi załatwić się sama – przykład strona MKiDN, na której znajduje się plik z ACTA. Gdy piszę ten tekst (7:49, 22 stycznia) po kliknięciu w odpowiedni link wyświetla się komunikat:

Traffic blocked because of exceed per IP shaper session quota. Please contact the system administrator.
Your session quota is:16, further traffic will be blocked.

Cóż, ktoś, kto wiesza dokumenty w postaci skanów o wadze 23,7 MB już się kompromituje. Jeśli jednak do tego nie zapewni odpowiedniej przepustowości, kompromituje się jeszcze bardziej. Nie rozstrzygając więc, czy blackout rządowych stron miał przyczyny egzogenne czy endogenne (proponuję nową kategorię zagrożenia internetowego – samohack lub autohack), sprawa ACTA stała się sprawą publiczną. O co dokładnie chodzi, odsyłam znowu do Vagli. Przykre, nasza władza nie przygotowała równie obszernych wyjaśnień i odpowiedzi na wątpliwości formułowane przez stronę społeczną od dwóch lat.

Niestety, cała sprawa nie wróży dobrze realizacji ambitnych celów wskazanych przez rząd choćby w strategii „Polska 2030. Trzecia fala modernizacji”, gdzie jednym z aspektów „cyfrowego impetu” ma być stosowanie reguł otwartego rządu (Open Government). Wczytując się w treść ACTA zupełnie nie sposób zrozumieć, dlaczego pracowano nad tym dokumentem w tajemnicy. Nie zawiera on żadnych szczegółów mogących decydować o bezpieczeństwie państwa, nie odnosi się do dóbr osób trzecich. Szczerze, to nie wiadomo (jak pyta Vagla), po co w ogóle ten dokument jest, skoro już na samym początku można przeczytać zastrzeżenie, że nie zmienia on porządku prawnego stron.

Manuel Castells w książce „Communication Power” pisze, że istotą władzy dziś jest zdolność narzucania agendy – wskazywania tematów, którymi zajmują się media i opinia publiczna. Obecny rząd kilka razy pokazał, na czym ta umiejętność polega – świetne ilustracje, to afera hazardowa i dopalacze. Nie dość, że zasłoniły inne tematy, to jeszcze dały okazję do wystąpienia Donaldowi Tuskowi w roli „surowego ojca” (jeden z najmocniejszych archetypów wykorzystywanych w komunikacji politycznej, sporo o tym pisze George Lakoff w „Political Mind”). W przypadku ACTA, choć wydawało się to ze względu na złożoność i nie-medialność tematu niemożliwe, agendę narzucili przeciwnicy tego porozumienia. A skoro tak, to należy stwierdzić, parafrazując Talleyranda, że postępowanie naszego rządu było więcej niż arogancją, było błędem. I nie chodzi tu zupełnie ani o intencje ACTA, ani o szczegółową treść dokumentu. Przed nami jeszcze kilka dni, w tym planowana na jutro akcja protestu „Nie dla ACTA”.

Aha, gdy kończę pisać ten komentarz (8:20), link na witrynie MKiDN już działa, zapraszam do lektury.