ACTA, rewolucja – tango down?

W sprawie ACTA ciekawy zwrot, rząd najprawdopodobniej podpisze ACTA. Organizacje pozarządowe w wydanym oświadczeniu nie kryją rozgoryczenia. Czytamy w nim:

Ministrowie  Michał Boni i Bogdan Zdrojewski ogłosili w czasie dzisiejszej konferencji prasowej, że Polska jest gotowa 26 stycznia podpisać porozumienie ACTA. Jako organizacje aktywnie działające na rzecz podjęcia poważnych konsultacji dotyczących tego porozumienia, przyjęliśmy tę wiadomość z rozczarowaniem. Doceniamy złożoną przez Ministra Boniego obietnicę poważnej dyskusji na etapie ratyfikacji porozumienia, jednak w żadnym razie nie zastąpi to realnych konsultacji dotyczących ogólnego kierunku politycznego, jaki wybrał rząd. Po tym, jak Polska oficjalnie podpisze ACTA, ?konsultacje? mogą być co najwyżej próbą „przekonania” sceptyków.

Rozgoryczenie zrozumiale, choć przyznam, że (odsyłam do wczorajszego wpisu), rząd specjalnego wyboru w tym konkretnym momencie nie miał, z powodów wewnętrznych i zewnętrznych. Powody wewnętrzne, to pokazanie, że nie ulega szantażowi garstki anonimowych aktywistów, którzy trochę poskakali po rządowych witrynach i ogłosili chełpliwie, że wywołali w Polsce rewolucję. Powody zewnętrzne też są jasne, decyzje w sprawie ACTA w istocie zapadły na forum Unii Europejskiej, teraz wszystko zależy od procesu ratyfikacji przez Europarlament. A w Polsce zależeć będzie od pracy Parlamentu. Cóż, trzeba szykować się do pracy. To jest dobry czas na robotę z politykami, z nadzieją, że crackerzy (chyba jednak nie będę używać słowa haker, bo mam jednoznacznie pozytywne z nim skojarzenia) nie przyjdą z bratnią pomocą.

Oczywiście, te dość jasne przesłanki do wczorajszego stanowiska po spotkaniu premiera z ministrami Bonim i Zdrojewskim wyjaśniają ich decyzję absolutnie nie rozgrzeszając ich z wszystkich grzechów popełnionych w trakcie postępowania z ACTA. Wczorajszy dzień był zresztą doskonałą ilustracją: od rana Michał Boni bijący się  w piersi za brak konsultacji społecznych i w tym samym czasie Bogdan Zdrojewski z charakterystycznym zadowoleniem z siebie przekonujący, że to za jego sprawą właśnie nie tylko Polska, ale i cała Unia zakonsultowały się na śmierć, tyle że nie pojawiły się żadne głosy krytyki pod adresem dokumentu. Nie trzeba Pawła Grasia, żeby pokazać poziom kompetencji komunikacyjnych i arogancję naszej władzy.

W wielu komentarzach pod moim wczorajszym wpisem pojawiła się krytyka pod adresem mediów, również konkretnie moim i „Polityki”, że wcześniej o ACTA nie pisaliśmy. To prawda, o ACTA tekstu nie było, publikowałem wiele innych na temat praw autorskich, systemu własności intelektualnej (swoją drogą, zapraszam do najnowszej, jutrzejszej „Polityki”) pokazując, że wymaga on głębokiej reformy. Pisałem także sporo na temat informacyjno-informatycznej niekompetencji władzy, o idei Otwartego Rządu. Nie usprawiedliwiam się, choć też nie czuje jakoś specjalnych powodów do wyrzutów sumienia. Zwłaszcza wobec innych komentarzy głoszących, że pośrednicy nie są już potrzebni, więc po co ACTA jako kwit broniący pozycji pośredników w obiegu. Cóż, no właśnie, po co mainstreamowe media, skoro „We Are the Media”? Tylko, że tu zaczyna się problem. Prosiłbym tych, którzy  krytykują brak zainteresowania mediów mainstreamowych ACTA, by pokazali burzliwą dyskusję na ten temat w Internecie (poza kilkoma bezcennymi miejscami, jak Panoptykon, serwis Vagli, ISOC, Centrum Cyfrowego). Skoro ta sprawa jest tak ważna dla Internetu (a jest), to pierwszy chyba powinien na to zareagować Internet. Póki co, nikt jeszcze tego nie broni. Obawiam się, że po prostu sprawa ACTA mało kogo wcześniej obchodziła, mimo silnych starań wspomnianych kilku serwisów i związanych z nim środowisk, by obchodzić zaczęła. Niestety, ten brak zainteresowania doskonale wyczuwają także politycy. Oczekiwanie, że wszystko rozwiążą (lub wszystkiemu są winne)  wydaje mi się nieporozumieniem.

Na koniec o bohaterskiej roli crackerów w ratowaniu polskiej demokracji. Demokracja ma to do siebie, że wymaga ucieleśnienia – aktorzy procesu, jeśli chcą uzyskać polityczny skutek, muszą występować w imieniu swoim i sprawy jaką reprezentują, gotowi do osobistego ryzyka w imię tej sprawy. Jak mawialiśmy w latach 80., w podziemiu nie ma polityki. W podziemiu uprawia się partyzantkę, politykę robi się w przestrzeni publicznej: na ulicy, sejmie, w mediach. Polecam bardzo ciekawy tekst Piotra Vagli Waglowskiego na temat przejmowania show przez crackerów. Sorry, to nie Anonimowi zaczęli, choć jak widać, z dość opłakanym skutkiem  do sprawy dołączyli.

Jeśli zaś chodzi o hakerstwo, na rzecz którego popełniłem wiele tekstów – ikonicznymi figurami hakera są Richard Stallman, Linus Thorvalds, Jeff Bezos (pomyłka, myślałem o Jimbo Wales), Julian Assange. Goście łamiący logikę systemu logiką radykalnej innowacji, która oferuje skuteczną alternatywę dla systemu. GNU/Linux to ultimate hack, podobnie jak Wikipedia. W oddzielnym tekście odniosę się do wątków antykapitalistycznych i antykorporacyjnych podniesionych w komentarzach.