Bunt Sieci po tygodniu. Remanent

Opublikowane wcześniej książki powinny mnie już uzbroić w chłód profesjonalisty. Podobnie jednak, jak każde dziecko jest inne, tak nie ma dwóch takich samych książek (przynajmniej z punktu widzenia autora). W przypadku „Buntu Sieci” emocje są jednak szczególne, bo książka jest o Sieci, lecz w przeciwieństwie do „Zatrutej studni” i „Antymatriksa”, które też o Sieci traktowały, traktuje o rzeczywistości, która nie jest już dłużej „ciemną stroną Księżyca”, lecz po prostu stała się naturalnym środowiskiem funkcjonowania nawet jeśli nie większości ludzi, to na pewno większości Czytelników. To widać, słychać i czuć.

Minął zaledwie tydzień od oficjalnego wodowania (dziękuję radiowej Dwójce i Katarzynie Nowak za życzliwą asystę przy porodzie), a na blogach pokazało już się kilka recenzji test-readerów, którzy dostali wcześniej pliki tekstu z prośbą o uwagi. Analizy te zbieram w zakładce „Bunt Sieci. Recenzje”. Powoli jednak zaczynają napływać odgłosy, na które oczekuje się zawsze w największym napięciu – reakcje Czytelników frontowych, którzy bez towarzyskiego przymusu sięgnęli po książkę. I oczywiście, Facebook zmienił wszystko, bo rejestruje każde drgnięcie. Uff, drga.

Wczoraj krótka uwaga Arta Kurasińskiego: „Edwin Bendyk popełnił ciekawą książkę. Polecam„, po której wywiązała się dość intensywna dyskusja, włączył się do niej m.in. Wojciech Orliński zwracając uwagę (krytyczną) na pośpiech, w jakim „Bunt” został przygotowany. Dyskutowałem już z Wojtkiem na ten temat wcześniej. Tak, za ten pośpiech trzeba było zapłacić jakąś cenę, uznałem jednak (i redakcja), że warto podjąć ryzyko. Póki co czytelnicze opinie zdają się potwierdzać sensowność tej kalkulacji. Bardzo mnie zbudowała ocena Jacka Ka, który uznał, że „wolumin bardzo dobrze się czyta”, choć ostateczny werdykt jest bardziej krytyczny, na czwórkę. Próżność nie pozwala mi nie przywołać uzasadnienia:

W swojej najnowszej-4 już-książce Bunt Sieci red. Edwin Bendyk na gorąco analizuje dlaczego doszło w POlsce do protestów anty-ACTA i co z nich może wynikać na przyszłość: „Stanęli obok siebie ci, którzy jeszcze 11 listopada (2011 r.) byli po dwóch stronach barykady – środowiska kibiców, narodowcy i lewica wszelkich odcieni. (…) a gniew wylał się na ulice w natężeniu nie znanym od początku postkomunistycznej transformacji.” W drugiej części pt. ‚Wyznania komiwojażera’ znajdziemy wcześniejszą publicystykę autora znaną m.in. z tygodnika Polityka nt. zmian technologicznie-społeczno-kulturowych zachodzących na naszych oczach we współczesnym świecie. ?Książkę powinni przeczytać wszyscy próbujący się komunikowac z tzw. Pokoleniem Y (16-25), czyli tymi którzy korzystają głownie z internetu, a nie telewizji – a zwłaszcza marketerzy, jaśli chcą trafiać dobrze w ten target 😉

Rozpoczęła się także wymiana korespondencji poza Facebookiem, Paweł Cybulski – student socjologii z Warszawy napisał (cytuję za jego zgodą):

Zauważyłem przede wszystkim, że w „Buncie” skupił się Pan na zarysowaniu społecznych konsekwencji zjawiska, jednak pominął Pan coś, co według mnie jest istotne w świetle omawianych problemów. Jest to kwestia obrotu plikami (legalnymi) w Internecie. Brakuje mi analizy, jak do takiego sposobu dystrybucji podchodzą młodzi ludzie, którzy wyszli na ulice protestować przeciwko ACTA. Ciekawi mnie, jak zachowaliby się, gdyby zamiast pirackich wersji plików udostępnić im wersje legalne, tańsze niż
sklepowe wydania. Próbę zbadania, czy jest zapotrzebowanie na taki sposób dystrybucji podjął Jakub Żulczyk. Udostępnił on w sieci swoją powieść „Zmorojewo”, jednak nie udało mi się od niego uzyskać informacji, czy akcja cieszyła się dużym zainteresowaniem czytelników. Jest to dla mnie zagadnienie istotne, bo nie oszukujmy się Zauważyłem przede wszystkim, że w „Buncie” skupił się Pan na zarysowaniu społecznych konsekwencji zjawiska, jednak pominął Pan coś, co według mnie jest istotne w świetle omawianych problemów. Jest to kwestia obrotu plikami (legalnymi) w Internecie. Brakuje mi analizy, jak do takiego sposobu dystrybucji podchodzą młodzi ludzie, którzy wyszli na ulice protestować przeciwko ACTA. Ciekawi mnie, jak zachowaliby się, gdyby zamiast pirackich wersji plików udostępnić im wersje legalne, tańsze niż
sklepowe wydania. Próbę zbadania, czy jest zapotrzebowanie na taki sposób dystrybucji podjął Jakub Żulczyk. Udostępnił on w sieci swoją powieść „Zmorojewo”, jednak nie udało mi się od niego uzyskać informacji, czy akcja cieszyła się dużym zainteresowaniem czytelników. Jest to dla mnie zagadnienie istotne, bo nie oszukujmy się – protest przeciwko ACTA miał charakter „wolnościowy”, ale w dużej części spowodowany był też obawą, że nagle zostanie zakręcony kurek z pirackimi plikami.

Zastanawia mnie też, dlaczego akurat ta sprawa tak poruszyła młodych ludzi, że postanowili wyjść na ulicę. Pan jako przyczynę podaje fakt, że  była to kolejna ze spraw, która po prostu przelała czarę goryczy. Jeszcze miesiąc temu mógłbym przyjąć takie wyjaśnienie, jednak teraz mam wątpliwości. Dlaczego zatem kolejnym „projektem” Pokolenia Y nie jest oprotestowanie reformy emerytalnej, która nabiera realnych kształtów? Przecież to właśnie nas (wszak też jestem przedstawicielem tego pokolenia) reforma ta dotyczy bezpośrednio, a zamiast młodych ludzi na ulicach widzę związkowców, którzy albo już są na emeryturze, albo wkrótce się na nią wybierają. Nabieram przekonania, że protesty przeciwko ACTA nie były jednak tak szlachetną akcją, a były po prostu próbą obrony „swoich zabawek”.

Pisze Pan, żebyśmy się nie łudzili, że to „tylko rewolta gówniarzy obawiających się, że ktoś zabierze im ulubione zabawki”. Dlaczego mamy się tak nie łudzić? Proszę mi wierzyć, ludzie którzy protestowali przeciwko ACTA to moi znajomi, znajomi znajomych itd. i poza jednostkowymi przypadkami nie spotkałem się z osobami, które naprawdę wiedziałyby przeciwko czemu i dlaczego protestują. W większości przypadków poszli na manifestację, bo usłyszeli gdzieś, że ACTA godzi w ich prawa, ogranicza swobodę korzystania z serwisów z muzyką, filmami itd. Coś, co mieli za darmo, do czego przyzwyczaili się, że jest ich, do ich użytku, miało zniknąć. Wiem, że ten argument może Pan łatwo zbić, wskazując, że protestowali właśnie w obronie tej wolności w Sieci, której starsze pokolenia nie rozumieją i chcą ograniczyć. Wydaje mi się jednak, że należy zachować w tej materii zdrowy umiar, bo nie wszystkie treści mogą być publikowane w Sieci za darmo (a zwłaszcza premierowe odcinki seriali, czy filmy, które dopiero wchodzą do kin), czy na zasadzie licencji Creative Commons.,  protest przeciwko ACTA miał charakter „wolnościowy”, ale w dużej części spowodowany był też obawą, że nagle zostanie zakręcony kurek z pirackimi plikami.

Zastanawia mnie też, dlaczego akurat ta sprawa tak poruszyła młodych ludzi, że postanowili wyjść na ulicę. Pan jako przyczynę podaje fakt, że  była to kolejna ze spraw, która po prostu przelała czarę goryczy. Jeszcze miesiąc temu mógłbym przyjąć takie wyjaśnienie, jednak teraz mam wątpliwości. Dlaczego zatem kolejnym „projektem” Pokolenia Y nie jest oprotestowanie reformy emerytalnej, która nabiera realnych kształtów? Przecież to właśnie nas (wszak też jestem przedstawicielem tego pokolenia) reforma ta dotyczy bezpośrednio, a zamiast młodych ludzi na ulicach widzę związkowców, którzy albo już są na emeryturze, albo wkrótce się na nią wybierają. Nabieram przekonania, że protesty przeciwko ACTA nie były jednak tak szlachetną akcją, a były po prostu próbą obrony „swoich zabawek”.

Pisze Pan, żebyśmy się nie łudzili, że to „tylko rewolta gówniarzy obawiających się, że ktoś zabierze im ulubione zabawki”. Dlaczego mamy się tak nie łudzić? Proszę mi wierzyć, ludzie którzy protestowali przeciwko ACTA to moi znajomi, znajomi znajomych itd. i poza jednostkowymi przypadkami nie spotkałem się z osobami, które naprawdę wiedziałyby przeciwko czemu i dlaczego protestują. W większości przypadków poszli na manifestację, bo usłyszeli gdzieś, że ACTA godzi w ich prawa, ogranicza swobodę korzystania z serwisów z muzyką, filmami itd. Coś, co mieli za darmo, do czego przyzwyczaili się, że jest ich, do ich użytku, miało zniknąć. Wiem, że ten argument może Pan łatwo zbić, wskazując, że protestowali właśnie w obronie tej wolności w Sieci, której starsze pokolenia nie rozumieją i chcą ograniczyć. Wydaje mi się jednak, że należy zachować w tej materii zdrowy umiar, bo nie wszystkie treści mogą być publikowane w Sieci za darmo (a zwłaszcza premierowe odcinki seriali, czy filmy, które dopiero wchodzą do kin), czy na zasadzie licencji Creative Commons.

Kolejne tematy wymagające odpowiedzi. Dziś do tej dyskusji w Sieci dołączył „główny nurt”, w Dużym Formacie Gazety Wyborczej Wojciech Orliński spojrzał na „Bunt” świeżym okiem dostrzegając kilka bardzo ważnych tropów. Polecam lekturę felietonu Orlińskiego.

A od przyszłego tygodnia spotkania w realu. W poniedziałek Kraków, w środę Warszawa – redakcja „Polityki”, potem Cieszyn, Lublin, Toruń, Bydgoszcz, Poznań, Gdańsk. O dokładnym rozkładzie jazdy będę informował z odpowiednim wyprzedzeniem, już teraz zapraszając.