Nowy wspaniały świat gier i cyfrowej przyszłości

Cd Projekt, producent m.in. Wiedźmina (znanego w świecie jako „The Witcher”) uruchomił wczoraj internetową platformę dystrybucji gier. Miło patrzeć, jak rozwija się od 18 lat ta firma pokonując po drodze różne bariery napotykające ambitnych przedsiębiorców w kraju „miłującym innowacyjność”. Wiemy jednak, że najlepiej tworzy głodny artysta, a najbardziej kreatywny i innowacyjny jest właściciel firmy po trzeciej kontroli skarbowej, a przed piątą z inspekcji pracy. Nie o tym jednak rozmawialiśmy podczas startu nowej platformy – dyskusja w gronie starzejących się ironistów poszybowała w kierunku odleglejszej przyszłości.

CD Projekt, a właściwie już Cdp.pl postanowił ubarwić oficjalny start nowej platformy dystrybucyjnej debatą, dokąd zmierza cyfrowy świat. Spora odwaga, zazwyczaj spotkania firm z branży cyfrowej rozrywki polegają na pompowaniu balona, do którego wpycha się zachwyt na kolejnymi gadżetami i bajerami, o tym jak zmienia się „consumption of media”, jak jest dobrze i będzie coraz lepiej. Zwłaszcza, kiedy najnowsza konsola będzie zaopatrzona w funkcję drapania po plecach. A tu, po kilkunastu minutach opowieści o nowym serwisie na scenę wkroczył Wojtek Orliński, Olaf Szewczuk, Grzegorz Mazurek, Piotr Gnyp i autor tego blogu. Mieliśmy, no właśnie pogadać, o tym dokąd zmierza cyfrowy świat, moderator Tadeusz Zieliński próbował wcześniej ustalić jakiś scenariusz dyskusji, w tym towarzystwie to jednak okazało się trudno wykonalne.

Dyskusja jednak, choć oceniam mało obiektywnie, bo z pozycji jej uczestnika, okazała się ciekawa, choć pewno też bardzo odkrywcza nie była – raczej zebraliśmy katalog możliwych nadziei i obaw związanych z kierunkami rozwoju technologii, zwłaszcza technologii rozrywki. W kontekście platform dystrybucyjnych mówiliśmy o zagrożeniach związanych z tendencją do konsolidacji rynku i dominacji na nim megaplatform, jak iTunes, Amazon i miejsc, jak Facebook. Na ile siłę tych monopoli zmiękczy „długi ogon”, czyli utopijna chyba jednak wiara, że Internet to wielka otwarta platforma umożliwiająca omijać twórcom i producentom pośredników w drodze do odbiorcy. Z pewnością jednak nikt nie wie.

Jak będzie wyglądał dalszy rozwój technologii? Co go będzie napędzać? Pojawiła się kwestia dyskutowana ostatnio w komentarzach na tym blogu – z jednej strony kwestia popytu, z drugiej pytania, czy za tym popytem będzie kryła się obietnica pieniędzy dla inwestorów. Można sobie wyobrazić, że ludzie będą chcieli się zabawiać na śmierć. Czy też będą gotowi i mieli czym za rozrywkę płacić. Wiele odpowiedzi dostarczą losy Facebooka, którego przyszłość jest co najmniej niepewna, a w jego rozwoju kumulują się wszystkie właśnie problemy cyfrowego świata: od kwestii prywatności po zwroty inwestycji kapitalistów. Jeśli Facebook się zachwieje, może okazać się jednak, że cudowny cyfrowy świat w dużej mierze był dmuchaną bańką.

W końcu też zastanawialiśmy się, czy nie przekroczyliśmy już granicy posthumanizmu. Czy już nie staliśmy się cyborgami, nie czekając aż nam wszczepią do mózgów czipy? Wszak jesteśmy zrośnięci z naszymi gadżetami prawie tak, jakby były do nas przyszyte. Rzecz jednak nawet nie w indywidualnych wyborach, lecz w szerszej zmianie kulturowej. Wyraźnie już widać, co niezwykle niepokoi branże samochodową przechodzenie w sensie kulturowym do epoki postsamochodowej. Już o tym kiedyś pisałem i mówiłem. rzecz nie w tym, że przestaniemy korzystać z samochodów. Tracą one jednak, zwłaszcza wśród ludzi młodych, pozycję w hierarchii znaczenia i potrzeb. Dla konstrukcji własnej tożsamości o wiele istotniejsze stają się gadżety służące dostępowi do cyfrowego świata. Innym ciekawym symptomem zmiany kulturowej była ostatnia londyńska olimpiada i paraolimpiada oraz komentarze po tych wydarzeniach, że czas skończyć ze sztucznym podziałem igrzysk. Po co Oskar Pistorius ma biegać dwa razy? I na olimpiadzie, i na paraolimpiadzie startują de facto cyborgi – ludzie zdolni do swoich osiągnięć nie tylko na skutek własnej woli, lecz także interwencji biocybernetycznej.

Podsumowując mieliśmy ocenić, czy przyszłość będzie lepsza czy gorsza. Ocena nie była zróżnicowana. Wojtek Orliński nie krył pesymizmu, nie mieliśmy jednak wątpliwości, że na pewno będzie ciekawie i inaczej, niż sobie dziś wyobrażamy. Jak? Pożyjemy, zobaczymy.