Nadchodzi brunatna fala?

Najłatwiej byłoby do jednego worka wrzucić bombowe pomysły Brunona K. i z tym, co się działo na ulicach polskich miast 11 listopada i z wypowiedziami o obalaniu republiki. Worek, zgadzam się z wczorajszym komentarzem Jacka Zakowskiego nie jest jeden, płyną różne strumyki nowego, radykalnego ducha. I jak w czasie komunizmu zachodni intelektualiści wychwalali bolszewików, tak teraz różni „użyteczni idioci”, prawicowi intelektualiści i dziennikarze próbują załapać się na falę bredząc w mediach o patriotach nie dostrzegając, że owi patrioci mają ich gdzieś. Bo jeśli ich coś łączy, to radykalna antysystemowość, w której nie ma miejsca dla mięczaków śliniących się z rana do nagiej siły, a wieczorem biegnących do Moniki Olejnik.

Z tego właśnie względu o wiele bardziej zaniepokoił mnie niedzielny atak na wrocławski skłot Wagenburg. Atak było łatwiej przewidzieć, niż krecią robotę Brunona K., mimo to bezkarnie w środku miasta kilkudziesięciu drabów z bejsbolami metodycznie rozwalało skłot i katowało jednego z jego mieszkańców, bo nie zdążył uciec. Policja pomyliła swą rolę z MPO i przyjechała dopiero posprzątać. W Lublinie 10 listopada lokalna Solidarność  zorganizowała konferencję prasową wspólnie z ONR. Przykłady można mnożyć, nie od tygodni, lecz od lat. Dotychczas sprawy udawało się zamieść pod dywan, korzystając z fałszywej symetrii przyrównującej ekscesy radykalnej prawicy z aktywnością lewaków.

Problem w tym, że ta sama prasa prawicowa i jej publicyści zdiagnozowali, że lewica w Polsce dawno już umarła i nawet znienawidzona „Krytyka Polityczna” jest żywym trupem. Mimo tych diagnoz nie przeszkodziło to w obciążeniu za demolkę w Warszawie w ubiegłym roku „Krytyki”,  bo ściągnęła jakoby antyfaszystowskie bojówki, które napadły polskich patriotów. Cóż, „Krytyka” nie dość że nigdy nikogo nie pobiła, to jednak straciła „Nowy Wspaniały Świat”, przekształciła się więc w think-tank, a patrioci nadal biją tak mocno, jak biją ich serca. A użyteczni idioci cieszą się na widok nadciągającej patriotycznej fali, bo pomoże zmieść lemingów i okropny rząd Platformy. Myślą przy tym, jak  myślał o tym jeden z bohaterów „Kabaretu” Boba Fosse’a: my ich kontrolujemy. Do czasu pamiętnej sceny z „Tomorrow Belongs To Me!”.

To właśnie tego procesu legitymizowania i cynicznego instrumentalizowania przemocy obawiam się bardziej, niż póki co samych przejawów aktywności radykalnej prawicy. Od samego ataku na Wagenburg groźniejsze jest bagatelizowania tego faktu przez wyjaśnienia, że przecież we Wrocławiu każdego dnia dostaje po głowie niejeden człowiek. Od demolki na warszawskich ulicach groźniejsze jest tłumaczenie zalet patriotycznej energii przez zaprzyjaźnionych z pisem socjologów. Czy też przyzwolenie, by  ONR-owski aktywista w siedzibie lubelskiej „Solidarności”, tłumaczył, że ofiara radykałów, Tomek Pietrasiewicz sam napadał na siebie. Idiotom już dziękujemy, z radykałami Republika poradzi sobie sama.